ŞAİR, PEDAQOQ, VƏTƏNPƏRVƏR.

Tanıdığımız insanlar arasında yüksək keyfiy­yət­ləri ilə seçilən, xüsusi hörmətə layiq olan məktəb di­rek­torları çoxdur. Pedaqogika və rəhbərlik işində böyük təcrübəyə malik olan bu insanlarla apardığımız söhbətlər, həmişə təlim-tərbiyənin inkişafına təkan verən fikirlərlə müşayiət olunur. Onlardan biri də Gəncə şəhəri, 21 saylı pilot tam orta məktəbin direktoru Vidadi Quliyevdir.

Biz əvvəllər də Kütləvi İnformasiya Vasitələrində ondan və rəhbərlik etdiyi təhsil ocağında aparılan ardıcıl və sistemli işlərdən söhbət açmışıq. Bu, adətən, öz müsbət nəticələri ilə diqqəti çəkən və təhsilin ümumi inkişafına xidmət edən işlər barəsində yazılar olmuşdur. Məktəbdə aparılan məqsədyönlü işlər uzun illər ərzində böyük göstəricilərin əldə edilməsinə zəmin yaratmışdır. Bu uğurların qazanılmasında məktəbin direktoru Vidadi Quliyevin də bir təşkilatçı və rəhbər kimi böyük əməyi və zəhməti vardır.

Vidadi müəllim insanların böyük hörmətlə yanaş­dığı və sevdiyi bir rəhbərdir. Həyatını pedaqoji işə həsr etmiş, bu işdə ömrünü şam kimi əritmişdir. O, öz işinə vic­danla yanaşan, çalışdığı sahəyə daim yeniliklər gəti­rən, öz işinə və sənətinə sadiq bir insandır.

Yazılarımızda həmişə onun bu xüsusiyyətlərini önə çəkmiş, onun daxili aləminə baş vurmuş, yalnız gö­zəl əməllərini, xüsusiyyət və keyfiyyətlərini dəqiqliklə təs­vir etməyə çalışmışıq. – “Məktəbin vəzifəsi həm də va­lideynlərin, şagirdlərin və müəllimlərin birliyinə can atmaqdır. Əgər bu birlik alınarsa, onda onlar arasında olan münasibətlər də düzgün xətdə təşkil olunur, təlim-tər­biyə düzgün səmtə yönəldilir” – deyən direktorun rəh­bərlik etdiyi təhsil ocağında bu münasibət qırılmaz və möhkəmdir. Məktəbdaxili idarəetmənin düzgün təşkili ilə məktəbdə tədris, təlim-tərbiyə ilə bağlı bütün məsələ­lərin uğurla həyata keçirilməsinə zəmin yaradılmış, bu sahədə ümumi keyfiyyətlərin yönəldilməsinə böyük imkanlar açılmışdır. Vidadi Quliyev bir rəhbər kimi işini effektli qurmuş, məktəb kollektivinin səmərəli fəaliyyəti üçün şə­rait yaratmış, tabeçiliyində olanların işini düzgün qiymət­ləndirmiş, üzərinə düşən vəzifələri vicdanla, səylə yerinə yetirmişdir.

Vidadi Quliyev vətənini və dövlətini dərindən sevən qeyrətli bir vətən övladıdır. O, həm də lirik şairdir. Onun “Könül təranələri”, “Ana həsrəti”, “Dünya gördüm üzünü” kitabları oxucular tərəfindən sevilərək oxunur. Onun adı “XX əsr Azərbaycan alimləri və maarifçiləri” ensiklopedik toplusuna daxil edilmişdir. 2016-cı ildən Azər­baycan Yazıçılar Birliyinin, 2017-ci ildən isə Azər­bay­can Jurnalistlər Birliyinin üzvüdür. 2012-ci ildə Azər­baycan Respublikası Təhsil Nazirliyi tərəfindən “Qabaq­cıl təhsil işçisi” döş nişanı ilə təltif olunmuşdur.

“Dünya gördüm üzünü…” kitabı Vidadi müəl­li­min oxucularla üçüncü görüşüdür. Kitabda müəllifin müx­təlif illərdə qələmə aldığı poema, şeir və hekayələri top­lanmışdır. Vidadi Əli yaradıcılığının əsas mövzusu Vətən, yurd təəssübkeşliyi, ata-ana, el-oba sevgisi, təmiz və saf məhəbbət, insanı paklığa səsləyən ülvi duyğu­lar­dır.

Vidadi  müəllimdən aldığımız müsahibəni təqdim edirik:

R.Z. – Vidadi müəllim, sizcə yaradıcılığınızda da­ha önəmli nədir? Yaratdığınız, böyük zəhmət və ener­ji verdiyiniz məktəb, yoxsa, ədəbi fəaliyyətiniz, ki­tablarınız?

V.Q. – Yaradıcılıq hər şeydən öncə, fitri istedad, Tan­rının insana bəxş etdiyi alın yazısı – tale yüklü mə­sə­lədir. Əvvəllər cızma-qara eləyən qələm əhlini sonra hə­yatın enişli-yoxuşlu, keşməkeşli yolları püxtələşdirir, xal­qın, millətin təəssübkeşinə çevirir. Mən də digər həm­kar­larım kimi bölünmüş vətənimin dərdini, Təbriz, İrəvan, Göyçə, Zəngəzur, Borçalı, Dərbənd, Qarabağ həsrətini, harayını dünyaya çatdırmağı, xalqımı-millətimi sevməyi, Ulu öndərin bizə ən ali mükafat kimi yadigar qoyduğu və möhtərəm Prezidentimizin rəhbərliyi altında çiçəklənən müstəqil və suveren ölkəyə sadiqliyi həyatımın mənası sayıram. Ağır zəh­mət bahasına yaratdığım  məktəb də yaradıcılığımın qo­şa qanadlarıdır.

R.Z – Şair geri baxanda nə görür? Dünyanın hansı üzünü görüb şair?

V.Q. – Şair geri baxanda yuxusuz gecələri, onu ra­hat buraxmayan ilhamının diktəsi ilə yazıb yaratdığı an­la­rı, ayları və illəri görür. Həmin anlarda yaradıcı insan özü­nü unudub orbitindən çıxır, tənhalaşır, qeyri-adi in­sa­na çevrilir. İndi bahar fəslidir. Dağlar, düzlər öz yaşıl do­nunu geyinib. Adi insan üçün bu təbii haldır. Ancaq şair üçün yarpaqların pıçıltısı, çəmənlərin titrəyişi, bulaqların zümzüməsi, quşların cəh-cəhi nəğmədir, bəstədir, mah­nı­dır. O ki, qaldı dünyanın hansı üzünü görmək məsələ­si­nə…. Mən bir şeirimdə bu sualın cavabını verməyə çalış­mı­ş­am:

Qışda qarı, yazda gözəl gəlinsən,

Bu sirrinin hikmətini bilən yox.

Həm acısan, həm şərbətdən şirinsən,

Bərq vursan da üzüyünün qaşı yox,

Tənhalığa dərman etdin dözümü,

Dünya, gördüm görünməyən üzünü.

 R.Z. – Yaradıcılıq insana nə verir? Yaradıcı in­san olmaq nə deməkdir?

V.Q. – Bu suala cavab olaraq onu deyə bilərəm ki, üç şeir kitabının müəllifiyəm. Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliyinin üzvüyəm. Şerlərim vaxtaşırı mər­kə­zi mətbuatda işıq üzü görür. Yaradıcılıq insana əbədi­ya­şar ömür verir. Yaradıcılığının bəhrəsini gördükcə ya­zar yuxusuz gecələrinə, çəkdiyi iztirablara minnətdar ol­duğunu düşünür. Amma, şan-şöhrət artdıqca yazar diqqət mərkəzində olur. Təvazökarlıqdan kənar olsa da, az-çox tanınmış adamın nöqsanı cəmiyyətdə böyük görünür. Ona görə suyu da üfürüb içməlisən, addımını da atanda diq­qətli olmalısan. Belə xırdalıqlar adamı yorsa da, insanı kamilləşdirir, ali bəndəyə çevirir. Yazar olmaq bütün mər­­təbələrdən yüksəkdə dayanan insanlıq, müqəddəslik zirvəsinə yüksəlmək deməkdir.

R.Z. – Sizin iş fəaliyyətinizdən xəbərdar olan ya­zarlar təhsilə, təlim-tərbiyəyə yaradıcı münasibə­ti­ni­zi həmişə qeyd edir. Təhsildə novatorluq, təəssüb­keş­lik, irəliyə getmək, uğur qazanmaq həvəsində yə­qin ki, yaradıcı insan olmağınızın da böyük rolu var­dır. Amma, əslində həyatda və təhsildə yaradıcı olmaq eyni şeylərdirmi? Bu hisslər qoşadırmı?

V.Q. – Ruhulla müəllim, 21 nömrəli məktəbi gör­düyünüz bu vəziyyətə gətirənə kimi hansı əzab-əziyyətə düçar olmuşam, onu mən, məni tanıyanlar, bir də göydəki Allahımız bilir. Lakin, mən nikbin adamam. Hər hansı işə başlayanda heç vaxt sabaha inamımı itirməmişəm. Xü­lasə, neçə ildir Məhsəti qəsəbəsi salınsa da, burada təhsil ocağı yada düşmürdü. Şagirdlər şəhərin müxtəlif mək­təb­lərinə səpələnmiş, qışın soyuğunda, yazın yağışında həm valideynlər, həm də şagirdlər əziyyət çəkirdi. Yol yox, marşrut işləmir… Bütün bunların nə olduğunu yaxşı bilir­siniz. Bunları nəzərə alıb, qəsəbədə məktəbin yaradılma­sı­na yardımçı olmaq qərarına gəldim. Şəhər Təhsil İda­rəsinin razılığı ilə öz evimi məktəb binası etdim. Bir neçə müəllim yoldaşımla qapı-qapı gəzib şagird topladıq. Kö­məkçi sinif otaqları inşa etdik. 301 şagirdlə fəaliyyətə baş­layan məktəbdə hal-hazırda 1700-ə yaxın şagird təhsil alır. Dövlətimizə “əhsən” deyirəm, sağ olsun möhtərəm Pre­zidentimiz, eləcə də əziz Mehriban xanım. Onun ya­xından köməkliyi ilə H.Əliyev fondu bu yaraşıqlı binanı tikdirib müəllim-şagird kollektivinə ərməğan etdi. Qəsə­bəmizin sakinləri dövlətimizin onlara yaratdığı bu şəraitə görə çox minnətdardırlar.

Həyatda qətiyyətli, ciddi adamam. Təhsildə olan ye­niliklərdən, dünya təcrübələrinin önəmlisini məktəbdə təlqin etmək, tətbiq etmək həyatımın mənasıdır. Bunu özüm­dən və müəllimlərdən tələb etmişəm və bu gün də tələb edirəm. Şükürlər olsun ki, zəhmətimiz hədər get­mədi. Məktəbimiz 2012-ci ildə “İlin məktəbi” adına layiq görüldü. 2012-ci ilin noyabrında isə Təhsil Nazirliyi tərəfindən “Qabaqcıl təhsil işçisi” döş nişanı ilə təltif edildim. Yaradıcı insan olmağım bu işdə karıma gəlir, qolumdan tutur. Yaradıcılıq və pedaqoji fəaliyyət məni işıqlı sabaha aparan qoşa ali hisslərdir.

R.Z. – Pedaqoji fəaliyyətinizdə hansı arzula­rı­nı­zı həyata keçirməyin hələ də arzusundasınız? Hələ də hansı işləri görmək istərdiniz?

V.Q. – Bəli, pedaqoji fəaliyyətdə arzularım tü­kənməzdir. İstəyirəm ki, məzunlarımızın sədası dünyanın tanınmış ali təhsil ocaqlarından gəlsin. İstəyirəm ki, onlar vətənimizə, millətimizə baş ucalığı gətirən gənclər kimi yetişsinlər. Axı, bağban yetişdirdiyi güllərlə öyündüyü kimi, müəllim də yetirdiyi məzunlarla öyünür.

R.Z. – Yaradıcı insan olmaq həyatınıza və işi­nizə hansı üstünlüklər verib və ya həyatınıza hansı çətinlikləri gətirib?

V.Q. – Bütün nailiyyətlər göz qabağındadır. Çə­tin­lik deyəndə isə ilk işə başlayanda maneçilik törədənlər də tapıldı, ayağımın altında quyu qazıb yuxarı orqanlara şikayətlər yazanlar da. Xırda işlərlə, dedi-qodularla həm vax­tımı, həm də sağlamlığımı əlimdən aldılar. Nə isə… Olan oldu, keçən keçdi…Artıq hər şey geridə qalıb. Şax­tada-qarda, 35-40 dərəcə istidə məktəbi tikən ustalarla bərabər bütün çətinliklərə qatlaşaraq araba ilə palçıq da­şı­dığım günlər gözümün önündə hər dəfə canlandıqca, yeni mək­təbin açılışı günü qəsəbə sakinlərinin, şagirdlərin, fi­dan balaların, müəllim kollektivinin, şəhərimizin rəhbər iş­çilərinin gözlərində olan sevinci gördükdə, özümü dün­yanın  ən xoşbəxt insanı saydım.

R.Z. – Rəhbərlik etdiyiniz kollektivdə bu üs­tün­lüyünüz necə qarşılanıb? Müəllim, şagird və vali­deyn­lərin hörmətinə və məhəbbətinə hansı dərəcədə na­il ola bilmisiniz?

V.Q. – Təvazökarlıqdan kənar olsa da, rəhbərlik et­diyim kollektiv mənə, mən də onlara hörmətlə yanaşı­ram. Onlarsız mən heç bir iş görə, nailiyyətlər qazana bilməzdim. Yəqin ki, bu sualın cavabını onların özündən so­ruşsanız, yerinə düşər. Pisimi də, yaxşımı da onlar mən­dən yaxşı görürlər.

Ruhulla Zahidov, yazıçı-jurnalist.